Χαρούμενη επιστροφή μ' ένα...βασανισμένο κουτί!

Πάει καιρός από την προηγούμενη φορά που είχα γράψει στο blog μου και τώρα πρέπει να βρω έναν τρόπο να το κάνω και να συνηθίσω και τις αλλαγές του blogger...

Κοιτάζω την τελευταία μου ανάρτηση και βλέπω καλοκαιρινές στιγμές και εικόνες και λέω
πω,πω πόσο πίσω είμαι..!
Τέλος οι καλοκαιρινές διακοπές,τέλος τα μπάνια,τέλος οι ανοργανωσιά.
Άρχισαν τα σχολεία και μπήκαμε σ' ένα πρόγραμμα,σ' ένα ρυθμό που τελικά μ' αρέσει.
Μου αρέσει όλοι να έχουμε ένα πρόγραμμα,ένα στόχο καθημερινό που πρέπει να ολοκληρώσουμε και στο τέλος να βρίσκουμε τρόπους να διασκεδάζουμε!!
Και όταν έρχεται αυτή η Παρασκευή...αχ αυτή τη μέρα πόσο την αγαπάω,πόσο διαφορετικά αισθανόμαστε όλοι,πόσο πιο ανάλαφρα και χαλαρά νιώθουμε...!
Οι μέρες έτσι έχουν μεγαλύτερο νόημα,μεγαλύτερη αξία.Δεν είναι όλες ίδιες,μονότονες και βαρετές.
Είναι κουραστική η καθημερινότητά μας,δεν λέω...Τρία παιδιά στο δημοτικό φέτος.
Πρώτη,πέμπτη και έκτη δημοτικού,θέλει υπομονή!
Όμως είμαι αισιόδοξη και σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά.

Το μικρό μου,πρώτη μέρα στο μεγάλο σχολείο!

 
Σχολείο λοιπόν και τα πρωινά είναι ολόκληρα δικά μου!!
Κάθε τέτοια εποχή με πιάνει η τρέλα της αλλαγής της διακόσμησης του σπιτιού.Θέλω τόσα πολλά να φτιάξω που θα με βρουν τα Χριστούγεννα και δεν θα έχω τελειώσει!!
Καιρός ήταν να μπω στην αποθήκη με τα υλικά μου...Μου είχαν λείψει...
Βρήκα ένα κουτί που πετούσε μια μέρα ο μπακάλης της γειτονιάς μας από...ρέγγες διπλοκαπνιστές παρακαλώ και εγώ σαν καλή μαζώχτρα το πήρα και το φύλαξα!
 (Μέχρι εδώ καλά με διαβάσατε,αν δεν θέλετε να ξεχάσετε και αυτά που ξέρετε,μην συνεχίσετε!!!)
Καλό μου κουτάκι,του είπα,θα περάσεις πολύ άσχημα μαζί μου γιατί θέλω πολλά να σου κάνω....Θέλω να μάθω πάνω σου ολ'αυτά που έχω δει και μάθει από τις φίλες μου!

Μια μυρωδιά την είχε...αλλά είπα θα φύγει σιγά σιγά...
Ξεκίνησα λοιπόν και το πέρασα μερικά χέρια λευκή πλαστική μπογιά.Το λευκό είναι μια καλή βάση για ότι και να κάνεις,άλλωστε δεν είχα αποφασίσει ακόμα πιο θα ήταν το θέμα του.

Άφησα το κουτί και ξεκίνησα με το καπάκι.Σκοπός μου ήταν το κρακελέ κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ.Έψαξα για το ειδικό τζελ και αφού δεν το βρήκα πέρασα στην άλλη επιλογή που είχα,έναν άλλο τρόπο πιο εύκολο και πιο οικονομικό.
Πέρασα το καπάκι με μαύρη λαδομπογιά και βοήθησα να στεγνώσει πιο γρήγορα με το πιστολάκι των μαλλιών.

Μετά το πέρασα άλλο ένα χέρι λαδομπογιά και πριν στεγνώσει καλά καλά,πέρασα άλλο ένα χέρι από την λευκή μπογιά.Πάντα με το πιστολάκι στο χέρι,άρχισα να στεγνώνω...
Και τότε έγινε,ναι το είδα να γίνεται και ξετρελάθηκα απ' την χαρά μου!!!

Δείτε το πιο ολοκληρωμένο.

Άρχισα τότε ν' αναρωτιέμαι...Αυτό είναι?Οκ έσκασε αλλά γιατί δεν είναι καθαρές μαύρες οι ρωγμές και δείχνουν γκρι?Δεν θα έπρεπε να είναι κατάμαυρες?
Προσπέρασα τις απορίες μου και συνέχισα.
Τι άλλο είχα δει...???ΠΑΤΙΝΑ!!!!
Ε να μην το πατινάρω κιόλας?Έλα όμως που κρακελέ,πατίνες,κασίες,φύλλα χρυσού,ασημιού κτλ δεν είναι εύκολα στην περιοχή μας....Δεν βρήκα ούτε απ' αυτά.
Είχα ένα καφέ σμάλτο (υλικό για γυαλί)και λέω ας το βάλω μπας και σκουρύνω τις ρωγμές και δώσω αυτήν την "παλιά"εμφάνιση...Δεν το φωτογράφισα γιατί νευρίασα.Αποτυχία.
Το πέρασα άλλο ένα χέρι άσπρο πλαστικό και τα κάλυψα ΟΛΑ...Ούτε ρωγμές πια, ούτε παλιό,ούτε καινούριο...
Θα κάνω και παλαίωση λέω...τρομάρα μου,τα ήθελα όλα!
Πήρα σύρμα και άρχισα να τρίβω τις γωνίες και λίγο προς τα μέσα.Το αποτέλεσμα έδειχνε υπέροχο,μου άρεσε που ,από τις τόσες στρώσεις πια,με το σύρμα αφαιρούσα την μπογιά και αυτή ήταν σε διάφορα επίπεδα,φτάνοντας και στο τελευταίο που ήταν το μαύρο!!

Θέλοντας να δώσω μια λάμψη σε όλο το καπάκι,πήρα μια τέμπερα ασημί που κάνει λίγο γκλίτερ και μ' ένα σφουγγαράκι πέρασα όλο το καπάκι και το υπόλοιπο κουτί αργότερα.

Ίσως φαίνεται λίγο η λάμψη στην παρακάτω φωτογραφία.

Επόμενο βήμα το ντεκουπάζ!
Δεν βρήκα την ειδική κόλλα(μην απορείτε γιατί)και ακολούθησα τον εύκολο τρόπο.
Αραιωμένη ατλακόλ. Μάλλον όμως την αραίωσα πολύ και η χαρτοπετσέτα σκιζόταν.
Μα τόσο λεπτές που είναι κι αυτές...
Κουτσά στραβά την κόλλησα.Διάλεξα τους ηλίανθους γιατί τα χρώματά τους θυμίζουν Φθινόπωρο!
Στην αρχή σκεφτόμουν να είναι καλοκαιρινό το θέμα και μέσα να φυλάμε τις καλοκαιρινές μας αναμνήσεις αλλά μιας και άλλαξε η εποχή άλλαξα και γνώμη!

Ένα πολύ δύσκολο κομμάτι όταν κάνω ντεκουπάζ,είναι η ενσωμάτωση της εικόνας πάνω στην επιφάνεια,με τα ανάλογα χρώματα.Η χαρτοπετσέτα σου δίνει τα χρώματα που πρέπει να χρησιμοποιήσεις αλλά πώς τα βάζεις?
Να μοιάζει σαν ένα με την εικόνα και να μην δείχνει υπερβολικό?
 Το σφουγγαράκι με βοήθησε πολύ σ' αυτό.Λίγο νωπό όπως είναι,το βουτάς σε όλα τα χρώματα και ταμπονάρεις κοντά στην χαρτοπετσέτα ανάλογα με τον χρωματισμό.
Δείτε και το κόλπο με την παλέτα.
Αλουμινόχαρτο κάθε φορά που θα την χρησιμοποιήσετε και έτσι γλιτώνετε το πλύσιμο της παλέτας κάθε φορά!

Επίσης έδωσα μια χρυσή λάμψη πάνω σε όλη την επιφάνεια που είχε την χαρτοπετσέτα και τα χρώματα τριγύρω.Ίσα που φαίνεται στη φωτογραφία.

Πέρασα ένα χέρι βερνίκι όλο το καπάκι και το άφησα να στεγνώσει.

Είδη λοιπόν ήξερα που πήγαινα και τι ήθελα να πετύχω,έτσι με το υπόλοιπο κουτί ήταν πιο εύκολα τα πράγματα.Πέρασα μόνο τις άκρες του κουτιού με μαύρη λαδομπογιά,λευκό πλαστικό χρώμα,στέγνωμα με το πιστολάκι(κρακελέ ελάχιστο αλλά δεν με ένοιαζε)και ξύσιμο με σύρμα.

Χαρτοπετσέτα,χρώματα,βερνίκι και στο μπαλκόνι όλη νύχτα με το καπάκι παρέα για να στεγνώσουν...
Ε,δεν σας περιγράφω την έκπληξή που με περίμενε το πρωί...
Στο καπάκι ξέρασε μάλλον το σμάλτο που είχα περάσει σε κάποιο στάδιο και καφέ γραμμές  είχαν βγει στην επιφάνεια...

Πάει στο καλό λέω,δεν είναι και άσχημο...
Στο υπόλοιπο κουτί όμως....μόνο οι διπλοκαπνιστές ρέγγες που δεν βγήκαν έξω ν' αρχίσουν να με κυνηγάνε...!

Ψυχραιμία!
Ένα παχύ στρώμα λευκή μπογιά για να καλύψω τα "ξεράσματα"του κουτιού,

και η διαδικασία ξανά από την αρχή...!

Δεν το ξαναπέρασα βερνίκι.Αυτό φταίει για όλα!
Αν με ρωτήσετε πόσο ικανοποιημένη είμαι με το αποτέλεσμα και για τα συμπεράσματα που έβγαλα
μετά από όλη αυτήν την διαδικασία θα σας πω ότι νιώθω πολύ χαρούμενη και περήφανη!!

Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις,αυτό είναι σίγουρο!

Πρέπει όμως καμιά φορά ν' ακολουθείς πιστά τις οδηγίες σε κάποιες τεχνικές,αυτοί που τις διδάσκουν κάτι ξέρουν περισσότερο.Εννοείται!!!

Ένα πράγμα μόνο δεν κατάλαβα...

Γιατί αυτοί οι ηλίανθοι έχουν άρωμα...ρέγγας...?

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!