Βάψε τραπέζι-πολυθρόνες εξωτερικού χώρου με ριπολίνη νερού

Σήμερα θα μιλήσουμε για την ριπολίνη νερού και θα σας δείξω βήμα-βήμα πως έβαψα και μεταμόρφωσα το τραπέζι και τις πολυθρόνες του μπαλκονιού μου.

Η ριπολίνη νερού είναι μια μπογιά ανθεκτική, που κάνει για όλες τις ξύλινες επιφάνειες και που δίνει φινίρισμα για τρία διαφορετικά γούστα. γυαλιστερό, σατινέ και ματ.

Έχετε δει πολλές φορές σε αυτό το blog να μεταμορφώσω έπιπλα και διακοσμητικά αντικείμενα και ο λόγος είναι ότι την λατρεύω αυτήν την διαδικασία, το έχουμε ξαναπεί. Έχω ασχοληθεί αρκετά με το χρώμα κιμωλίας και σας έχω δείξει τον τρόπο που το χρησιμοποιώ και όλες τις λεπτομέρειες μέσα από την δική μου εμπειρία. Όμως, δεν είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος για να βάψεις ένα έπιπλο. 

Καλή και όμορφη η κιμωλία αλλά δεν κάνει για όλα τα έπιπλα και κυρίως δεν κάνει για τα έπιπλα εξωτερικού χώρου ειδικά αν εκεί έξω τα πιάνει και η βροχή. Σαν το δικό μου μπαλκόνι δηλαδή!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή γιατί στο σαλονάκι του μπαλκονιού μου, πριν το βάψιμο, προηγήθηκε μια μετατροπή που πρέπει να δείτε!
Δείτε πως ήταν πριν το τραπέζι και οι πολυθρόνες (λείπουν οι άλλες δύο γιατί βρίσκονταν ήδη στο στάδιο της μεταμόρφωσης).

 Έχω λοιπόν στο μπαλκόνι εδώ και χρόνια ένα τραπέζι που με βολεύει πολύ γιατί είναι στρογγυλό, ταιριάζει με τις τέσσερις πολυθρόνες που έχω και το μέγεθος του είναι ιδανικό για τον χώρο μου. Σας είχα δείξει παλιότερα το τραπέζι με ψηφίδες και αργότερα που έγινε ένα πολύχρωμο τραπέζι με μια διαφορετική τεχνική. 

Το μόνο του πρόβλημα όμως ήταν τα πόδια του που ήταν σκουριασμένα, ειδικά φέτος που ξαναβγήκαμε στο μπαλκόνι, τα είδα σε άθλια κατάσταση. Από την βροχή όλου του χειμώνα σκούριασαν αρκετά σε σημείο να στραβώσει και να γέρνει από την μία πλευρά. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να το πετάξω. Το κοίταζα και λέω τι κρίμα να πρέπει να το πετάξω μόνο και μόνο από τα πόδια του, ενώ όλη η επιφάνεια του τραπεζιού ήταν τόσο γερή και τόσο βολική...
Θυμήθηκα ότι είχα φυλάξει ένα σιδερένιο τραπέζι καφενείου και μου ήρθε η ιδέα!!! Το τραπέζι αυτό είχε το αντίθετο πρόβλημα από το ενδιαφερόμενο τραπέζι... Είχε γερά πόδια αλλά σκουριασμένο και τρύπιο το πάνω μέρος του. Φόρεσα χονδρά γάντια και με μια πένσα αφαίρεσα όλο το καπάκι από το παλιό τραπέζι. Πήρα τα πόδια του και τα έβαλα στο κέντρο, πάνω στο μεγάλο τραπέζι μου.

 Για να το στερεώσω χρησιμοποίησα αυτά τα μεταλλικά σίδερα με βίδες που ήταν στερεωμένα τα παλιά του πόδια. Τίποτα δεν πήγε χαμένο δηλαδή και έφτιαξα ένα τραπέζι γερό και όπως το ήθελα με κομμάτια από δύο τραπέζια! Τέλειο? Γι' αυτό δεν πετάμε τίποτα!

 Επόμενο βήμα ήταν το τρίψιμο. Έτριψα με χονδρό γυαλόχαρτο και μετά με πιο λεπτό για να λειάνω πολύ καλά την επιφάνεια του που ήταν κι αυτή σε άσχημη κατάσταση.

 Πριν το βάψιμο πέρασα ένα χέρι αστάρι μετάλλου. Αυτό το βήμα είναι απαραίτητο για κάθε αντικείμενο που βάφουμε αν θέλουμε να έχουμε μια καλή πρόσφυση και πιο ομοιόμορφο αποτέλεσμα.
 Για το βάψιμο διάλεξα την ριπολίνη νερού για να έχει αντοχή στην βροχή του χειμώνα και στον ήλιο το καλοκαίρι και το φινίρισμα που διάλεξα είναι το σατινέ. Πέρασα 2-3 χέρια όλο το τραπέζι, περιμένοντας να στεγνώσει εντελώς η κάθε στρώση χρώματος. Ενδιάμεσα και αφού στέγνωνε το κάθε χέρι, έτριβα με το πολύ λεπτό γυαλόχαρτο πάνω από το χρώμα, ίσα για να λειανω την επιφάνεια. Ξεσκόνιζα με μια νωπή πετσέτα και περνούσα στο επόμενο βάψιμο. 

 Η ριπολίνη είναι σχετικά εύκολη στην εφαρμογή της. Πιο εύκολη μπογιά από το χρώμα κιμωλίας γιατί η κιμωλία είναι πιο "στεγνή" μπογιά (στεγνώνει πιο εύκολα και δεν θέλει πολλά περάσματα στο ίδιο σημείο) ενώ η ριπολίνη είναι πιο ρευστή, πιο "ευέλικτη" μπογιά και δουλεύεται πιο εύκολα με το πινέλο. Αραιώνεται με νερό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια του βαψίματος δεν θα χρειαστεί λίγο νερό ακόμα για να περνάει το πινέλο με μεγαλύτερη ευκολία. Επίσης δοκίμασα, όταν έβλεπα ότι το πινέλο κολλάει και δεν απλώνει καλά την μπογιά, να βρέξω το πινέλο, να το τινάζω από το νερό και μετά να συνεχίσω το βάψιμο. Αυτό κάνει το χρώμα να "χαϊδεύει" πολύ απαλά το έπιπλο με την μπογιά και να το απλώνει ομοιόμορφα και ελεύθερα,χωρίς να κολλάει, περνώντας αρκετές φορές στο ίδιο σημείο μέχρι να καλυφθεί το σημείο που θέλουμε.

 Το τραπέζι τελείωσε σχετικά γρήγορα την μεταμόρφωση του, ανανεώθηκε εντελώς και είναι γερό για να αντέξει άλλα τόσα χρόνια! 

Αυτό που με παίδεψε αρκετά ήταν οι πολυθρόνες... Αυτά τα πολυθρονάκια που είχα δύο στο χρώμα του ξύλου με βερνίκι περασμένα και άλλα δύο που κάποια στιγμή μου ήρθε απλά να τα βάψω άσπρα! Ότι να' ναι δηλαδή!
 Ήξερα από την αρχή ότι για να γίνει σωστή δουλειά έπρεπε να αφήσω μόνο τους σκελετούς, να τρίψω καλά γιατί το θέαμα ήταν τραγικό και μετά να βάψω σε καθαρό ξύλο με την ριπολίνη ώστε να τα διατηρήσω σε καλή κατάσταση κι αυτά για πολλά χρόνια ακόμα. Δείτε πως ήταν οι πολυθρόνες με το βερνίκι.

Οι άλλες πολυθρόνες δε, που τις είχα βάψει άσπρες, φαίνεται η κακοτεχνία τους γιατί δεν είχε προηγηθεί τρίψιμο και έσκασε όχι μόνο το βερνίκι αλλά και το χρώμα από πάνω.... Λάθη προς αποφυγήν για όλους!

 Πάμε να δούμε την μεταμόρφωση τους. Ξεκίνησα κάνοντας την πιο βάρβαρη δουλειά, να βγάλω τα συρραπτικά για να αφαιρέσω το δέρμα από την πλάτη και τα καθίσματα...
Μα καλά κύριοι κατασκευαστές επίπλων... Τι φοβηθήκατε όταν φτιάχνατε αυτές τις πολυθρόνες και βάλατε χιλιάδες συρραπτικά? Ότι θα σας κλέψουν τα δέρματα από πάνω τους? Τραγικό! Έγδαρα χέρια, έσπασα νύχια, έκανα πληγές στην παλάμη.... Μα τόοσα πολλά???

 Μετά το πρώτο σοκ πέρασα στο δεύτερο όμως εκεί εις γνώση σου ξέρεις τι θα τραβήξεις αφού ξέρεις ότι αν ένα πράγμα το αφήσεις, θα σε αφήσει κι αυτό. 
Το τρίψιμο με το γυαλόχαρτο δεν το αγάπησα ποτέ. Θυμάμαι σε μικρή ηλικία να τρίβω παντζούρια στο ξυλουργείο του πατέρα μου και τα χέρια μου να γίνονται τα ίδια σαν γυαλόχαρτο! Αν ζούσε ο πατέρας μου και είχε το ξυλουργείο, θα ήμουν εκεί ώρες ατελείωτες με τα μυαλά που έχω τώρα, θα μάθαινα τόσα πράγματα από αυτόν, θα με βοηθούσε τόσο πολύ...♥

 Οι πολυθρόνες έπρεπε να τριφτούν πολύ καλά για να φύγει το βερνίκι αλλά και το χρώμα και ξεκίνησα με ένα χονδρό γυαλόχαρτο και καταλήγοντας στο πιο λεπτό μέχρι να καθαρίσει εντελώς η επιφάνεια του ξύλου και να γίνει λεία. 

 Ύστερα πέρασα στο βάψιμο,πρώτα με ένα χέρι βελατούρα (είναι το αστάρι για ξύλα) και μετά με την ριπολίνη νερού όπου οι οδηγίες που προανέφερα είναι οι ίδιες φυσικά και για τις πολυθρόνες. Τις πέρασα τρία χέρια και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! 
 Πριν βιδώσω ξανά τα καθίσματα και τις πλάτες προσπάθησα να καθαρίσω τα δέρματα και κατέληξα στο ασετόν γιατί με το σφουγγάρι και άλλα απορρυπαντικά δεν γινόταν δουλειά. Δεν ξέρω αν ήταν αυτός ο σωστός τρόπος,σίγουρα θα υπάρχει ειδικό καθαριστικό για δέρματα. Δεν σας το συστήνω γιατί δεν ξέρω πως θα αντιδράσει το ασετόν σε δικά σας δερμάτινα αντικείμενα. Αυτό που ξέρω όμως είναι αυτό που έγινε και η διαφορά φαίνεται ξεκάθαρα!

 Βίδωσα λοιπόν τα καθίσματα και τις πλάτες και τελείωσα! Δείτε την ποιότητα της ριπολίνης.

 Είναι τόσο λείο και τόσο απαλό που γλιστράει το χέρι σου όταν το χαϊδεύεις!

 Καθαρίζει πανεύκολα με βρεγμένο πανί και δεν χάνει καθόλου από την υφή και την ποιότητα του.
Αν θέλετε να δείτε και μια πολύ εύκολη και οικονομική λύση για κουρτίνες δείτε πως έφτιαξα τις κουρτίνες σκίασης από λινάτσα.

 Νομίζω πως σήμερα είπαμε πολλά πράγματα! 
Αργώ να κάνω ανάρτηση αλλά τα λέω όλα μαζεμένα!
Μιλήσαμε για την ριπολίνη νερού,για την τεχνική του βαψίματος με αυτήν την μπογιά,για τα έπιπλα γενικά ότι πρέπει πριν το βάψιμο να τα επεξεργαζόμαστε για να μην έχουμε σκασίματα και άλλα προβλήματα και κυρίως ότι πριν πετάξουμε ένα αντικείμενο, είτε χαλασμένη καρέκλα, είτε τραπέζι κ.τ.λ. να το σκεφτούμε καλά γιατί ίσως στο μέλλον μας χρειαστεί.

Αν έχετε κάποια απορία σχετικά με το βάψιμο ή ακόμα και παρατηρήσεις σχετικά με το θέμα, θα χαρώ να το συζητήσουμε!Καλή συνέχεια,σας φιλώ ♥